Μιλώντας, για τις νέες ενέργειες της Άγκυρας, στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, είναι πολύ φυσικό να τονίσω ότι δεν αποτελεί έκπληξη ο νέος πλους του Oruc Reis έξω από το Καστελλόριζο. Ήταν αναμενόμενος, από την στιγμή, που η ηγεσία των κρατών της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", στην σύνοδό της, στις αρχές Οκτωβρίου, δεν αποφάσισε την εφαρμογή κυρώσεων, που να δαγκώνουν την τουρκική οικονομία και την ισλαμοφασιστική ελίτ, που κυβερνά την γειτονική χώρα. 

Η ωμή αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν κατάφερε τίποτε το ουσιαστικό, ως προς το τελικό κείμενο των συμπερασμάτων της συνόδου των ηγετών της "Ευρωπαϊκής Ένωσης" της 1 και 2/10/2020. Απέτυχε, πλήρως, να περάσει οποιοδήποτε μέτρο κυρώσεων, σε βάρος της Τουρκίας - εάν και εφόσον ο στόχος της ήταν αυτός, που διακήρυσσε, ότι δηλαδή επεδίωκε την δημιουργία ενός μηχανισμού αυτόματων κυρώσεων, εις βάρος της Άγκυρας, για όσα έπραξε και πράττει, στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο. 

Το τελικό κείμενο των συμπερασμάτων της συνόδου, όσον αφορά την Τουρκία, αναλώθηκε, σε πολλά λόγια, χωρίς ουσία, την στιγμή, που η τουρκική ηγεσία παρακινεί το Μπακού και συμμετέχει, στον πόλεμο, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, ο οποίος θα οδηγήσει, σε μια σύγχρονη αρμενική γενοκτονία, εάν οι Αζέροι Τούρκοι καταφέρουν να επιτύχουν τους στόχους τους, οι οποίοι συνοψίζονται στην κατάληψη αυτής της περιοχής, που κατοικείται από αρμενικό, στην μέγιστη πλειοψηφία του, πληθυσμό. Και αυτό είναι κάτι, που είναι, άμεσα, εφικτό. 

Αντί, λοιπόν, οι ευρωπαϊκές ελίτ να κόψουν τον βήχα, στην Άγκυρα και να της επιβάλουν έναν μηχανισμό άμεσων και σκληρών κυρώσεων, για την επιθετική συμπεριφορά της, στην νοτιοανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, αλλά και για την άμεση συμμετοχή της, στον αρμενικό πόλεμο, ο οποίος, στο μέτωπο του Αρτσάχ κινδυνεύει, στο να εξελιχθεί, σε μια νέα, μια σύγχρονη γενοκτονία, προτιμούν να ποιούν την νήσσα και να αρκούνται, σε λόγια, τα οποία ο Recep Tayyip Erdogan και οι συν αυτώ, τα γράφουν, στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και φυσικά, γελούν, με αυτή την επίδειξη της αυταπόδεικτης κατάντιας της ηγεσίας της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", που, στην περίπτωση της Τουρκίας, διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμιλο. 

Η "Ευρωπαϊκή, Ένωση", μάλιστα, δεν ζήτησε και η ελληνική κυβέρνηση δεν απαίτησε, ούτε, καν, την άρση του casus belli, προκειμένου να μπορέσει να αρχίσει, μέσα σε ένα ανεκτό επίπεδο οποιοσδήποτε αξιοπρεπής ελληνοτουρκικός διάλογος, ο οποίος, διεξάγεται, στο παρασκήνιο και θα διεξαχθεί, υπό το καθεστώς της απειλής, που έχει και θέλει να συνεχίσει να επιβάλει η Άγκυρα. 

Υπ' αυτές τις συνθήκες, η αποτυχία της ελληνικής κυβέρνησης είναι παταγώδης και η υποκρισία των ηγετών των ευρωπαϊκών κυβερνησεων (με πρώτη και χειρότερη την γερμανική) θηριώδης, αφού αυτά, που απασχόλησαν, την σύνοδο, ήσαν θέματα, τα οποία δεν αφορούν κράτη της "Ένωσης". 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση" ασχολήθηκε με το θέμα της δηλητηρίασης του Αλεξέυ Ναβάλνυ με τον απαγορευμένο νευροτοξικό παράγοντα Νόβιτσοκ και την επιβολή κυρώσεων, κατά της Ρωσίας, οι οποίες όμως και αυτές πρόκειται να έχουν έναν υποκριτικό περιεχομενο.  παρά τα παχειά λόγια, δεν σκοπεύει να σταματήσει τον, σχεδόν, ολοκληρωμένο αγωγό Nord Stream 2, που θα μεταφέρει περισσότερο φυσικό αέριο, χώρα της, επειδή λέει ότι, εαν επιβληθούν ευρωπαϊκές κυρώσεις, σε βάρος της Ρωσίας, για το έργο αυτό, θα πληγούν πάνω από 100 ευρωπαϊκές εταιρείες, που εμπλέκονται, εκ των οποίων οι μισές, από αυτές, δρουν στην Γερμανία και ως εκ τούτου, πολλοί Ευρωπαίοι εργάτες θα υποφέρουν από ένα πάγωμα της κατασκευής. (Επικεφαλής, στην κατασκευή του Nord Stream 2, είναι ο ρωσικός κρατικός κολοσσός αερίου Gazprom, ενώ το 50% της χρηματοδότησης το παρέχουν οι γερμανικές Uniper και η μονάδα Wintershall της BASF, η αγγλοολλανδική εταιρεία Shell, η αυστριακή OMV και η γαλλική Engie). 

Το αστείο είναι ότι η ηγεσία των κρατών μελών της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", ενώ είναι ανίκανη και δεν επιθυμεί να αντισταθεί και να αντιμετωπίσει την τουρκική πρόκληση, θέλει να επιβάλει κυρώσεις, στο καθεστώς της Λευκορωσίας, για την προφανή νόθευση των αποτελεσμάτων των πρόσφατων προεδρικών εκλογών, που διεξήχθησαν, στην χώρα αυτή, την ίδια στιγμή, που, η ευρωελίτ είναι, απολύτως, ανίκανη να αντιμετωπίσει και να διευθετήσει τα προβλήματα του οίκου της. 

Αλλά η ευρωελίτ ήταν και παραμένει ανίκανη και άβουλη, στο να σταθεί, ως περιφερειακή και παγκόσμια δύναμη. 

Όμως, το πρόβλημα, στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν είναι, μόνον, οι ευρωπαϊκές ελίτ και οι κυβερνήσεις των κρατών της "Ένωσης". Το κύριο πρόβλημα, που έχουμε μπροστά μας, είναι τα πεπραγμένα της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία ώδινεν όρος και έτεκεν μυν. 

Δυστυχώς...

Η εξελισσόμενη πολεμική αντιπαράθεση, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ πρέπει να έχει μια πολύ συγκεκριμένη κατάληξη, η οποία δεν είναι άλλη, από την ήττα και την συντριβή συντριβή των Αζέρων Τούρκων.

Μπορεί το γεωπολιτικό παιχνίδι, στην ευρύτερη περιοχή, να είναι πολύπλοκο, αφού η Αρμενία, που είναι χριστιανική χώρα, υποστηρίζεται από την Ρωσία, το Ιράν και την Γαλλία, ενώ το Αζερμπαϊτζάν, που είναι μια σιιτική μουσουλμανική χώρα, υποστηρίζεται, από την Τουρκία, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, τα δεδομένα επί του εδάφους, εάν είναι πολύ σκληρά, αμείλικτα και αδυσώπητα. 

Προφανώς, οι γεωπολιτικές διαστάσεις του ζητήματος είναι, εξαιρετικά, σημαντικές και ανάμεσα στα άλλα, έχουν να κάνουν, με τους αγωγούς φυσικού αερίου, που ξεκινούν, από το Αζερμπαϊτζάν και την επιρροή, που θέλουν να ασκήσουν, στην περιοχή, οι υπερδυνάμεις και η Άγκυρα. Και φυσικά, αυτά τα γεωπολιτικά δεδομένα, που έχουν αναβαθμίσει την γεωστρατηγική σημασία αυτής της περιοχής του νότιου Καυκάσου, δεν μπορούν να αγνοηθούν, σε καμμία περίπτωση. 

Αλλά, κατά την δική μου γνώμη, αυτό δεν είναι το κυριότερο ζήτημα, που αφορά την παρούσα κατάσταση, την οποία δημιουργεί η εκκίνηση και η εξέλιξη του πολέμου, με τον σαφέστατο στόχο της αζερικής ηγεσίας, υπό τον Ιλχάν Αλίεφ, να κατακτήσει την αυτόνομη περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ και να διαλύσει την κρατική οντότητα του αρμενικού Άτσεχ, που αυτοδιοικείται, από την μεγίστη πλειοψηφία των Αρμενίων κατοίκων της.

Αυτό που έχει σημασία, είναι το ποιά πρόκειται να είναι τα αποτελέσματα του πολέμου, που ξεκίνησε, το πρωΐ της 27/9/2020, στον νότιο Καύκασο. Και αυτό, στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε, είναι ότι ο πόλεμος αυτός είναι πιθανό να καταλήξει, σε μια νέα και τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή, που μπορεί να εξελιχθεί, σε μια σύγχρονη, σε μια μοντέρνα εκδοχή και συνέχιση της αρμενικής γενοκτονίας της δεκαετίας του 1910. 

Εάν οι Αζέροι Τούρκοι επιτύχουν να κατακτήσουν το αρμενικό Άτσεχ - το Ναγκόρνο Καραμπάχ -, το ερώτημα, που, εν τοις πράγμασι, πρόκειται να προκύψει, είναι το ποια θα είναι η τύχη του αρμενικού πληθυσμού της περιοχής.

Προφανώς, ο αρμενικός πληθυσμός θα τεθεί, υπό καθεστώς κατοχής και φυσικά, στην καλύτερη των περιπτώσεων, όσοι, από τον πληθυσμό αυτόν, επιβιώσουν, θα εκδιωχθούν, από τις πατρογονικές τους εστίες, αναβιώνοντας και συνεχίζοντας, στις ημέρες μας, το παλαιό κακοποιό και γενοκτονικό έργο των Νεοτούρκων των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα, που, διεκπεραίωσε, στην εποχή του, ο Mustafa Kemal.

Η αποτροπή αυτής της αποτρόπαιας εξέλιξης, η οποία δεν είναι, καθόλου, απίθανο, εάν δεν υπάρξουν οι αναγκαίες και επείγουσες διεθνείς πρωτοβουλίες, να οδηγηθεί, στο να μετατραπεί, σε μια ανοικτή και απροκάλυπτη γενοκτονία, είναι το πρώτιστο ζητούμενο, στον πόλεμο, που έχει ξεκινήσει, στον νότιο Καύκασο.

Ως εκ τούτου, το Αζερμπαϊτζάν, που είναι το κράτος των Αζέρων Τούρκων, πρέπει να ηττηθεί, προκειμένου να αποτραπεί ο άμεσος κίνδυνος της εθνοκάθαρσης, που πρόκειται να αποτελέσει την συνέχεια της παλαιάς γενοκτονίας του αρμενικού πληθυσμού, αλλά και η πολύ πιθανή σύγχρονη γενοκτονία του, που προφανώς, στην υλοποίηση αυτών των δύο εκδοχών, είναι που αποσκοπεί, ως ένα δεύτερο τουρκικό κράτος, το Αζερμπαϊτζάν, με την άμεση ηθική και υλική επικουρία του καθεστώτος των ισλαμιστών και των γκρίζων λύκων της Άγκυρας.

Μέσα στα πλαίσια αυτά, η θέση της φιλοαζερικής (και ουσιαστικά, φιλοτουρκικής)  ¨ουδετερότητας¨, απέναντι στις αντιμαχόμενες πλευρές, η ελληνική κυβέρνηση, εξυπηρετώντας τις απαιτήσεις του Mike Pompeo και της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, είναι, απολύτως, απαράδεκτή.

Παρά τα όσα, υποκριτικά, λέγονται, περί καταπαύσεως του πυρός και επαναφοράς του (ουσιαστικά ανύπαρκτου) διαλόγου των δύο πλευρών, ο πόλεμος θα συνεχισθεί, έως ότου το Αζερμπαϊτζάν και η Άγκυρα επιτύχουν τους στόχους τους, ή ηττηθούν στα πεδία των μαχών.

Ως εκ τούτου, η ήττα και η συντριβή των δύο τουρκικών κρατών καθίστανται απαραίτητες και σε κάθε περίπτωση, αναγκαίες.

(Και φυσικά, αποτελεί αφέλεια οποιαδήποτε αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, που είναι απέναντι από τις μικρασιατικές ακτές).

Η όποια υποχώρηση της Άγκυρας, με την προσωρινή απόσυρση του Oruc Reis, από την θαλάσσια περιοχή, ανοικτά του Καστελλόριζου, μπορεί να αποτελεί μια, τακτικής φύσεως, επιτυχία της Αθήνας, αλλά αυτή η επιτυχία δεν έχει ευρύ ορίζοντα, αφού η τουρκική κυβέρνηση έκανε μια κίνηση τακτικού ελιγμού, προκειμένου να βοηθήσει την Angela Merkel, στην προσπάθειά της να αποφύγει την επιβολή ουσιαστικών κυρώσεων, από την ¨Ευρωπαϊκή Ένωση¨, τα οποία, προφανώς, θα βλάψουν την τουρκική οικονομία, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, κυρίως, στις εξωτερικές της συναλλαγές.

Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι όλα και όλοι πρόκειται να κριθούν, στην σύνοδο κορυφής των ηγετών των κυβερνήσεων της ¨Ε.Ε.¨, η οποία, έχει αναβληθεί, προς το παρόν, προφανώς, επειδή η ελληνική και η ελληνοκυπριακή πλευρά, με την συνεπικουρία της Γαλλίας του Emmanuel Macron, έχουν επιμείνει, στις θέσεις τους, οι οποίες συνοψίζονται ότι πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις, στην Άγκυρα, οι οποίες να έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο. Η ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν, θα κριθεί, μαζύ με τα, έως τώρα, πεπραγμένα της, από την στάση, που θα κρατήσει, στην ¨ευρωενωσιακή¨ σύνοδο κορυφής.

Όλα όσα έπραξαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Νίκος Δένδιας και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος θα είναι άνευ ουσίας και θα μπορούν να κριθούν, ως παραπλανητικές ενέργειες, που αφορούν την εσωτερική κοινή γνώμη, εάν η Άγκυρα καταφέρει αποφύγει την επιβολή κυρώσεων, από την ¨Ε.Ε.¨, ή να περάσει, χωρίς ουσιαστικές συνέπειες, τις όποιες ελαφρές και ανούσιες περιεχομένου κυρώσεις, που τυχόν επιβληθούν, από την σύνοδο κορυφής. Ως εκ τούτου, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.

Έτσι, η ουσία της όλης υπόθεσης είναι ότι η ελληνική και η ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να συνεχίσουν να επιμένουν, στην επιβολή κυρώσεων, σε βάρος της Τουρκίας και ειδικότερα, της τουρκικής οικονομίας, όσο η Άγκυρα συνεχίσει να παραβιάζει την κυπριακή ΑΟΖ και φυσικά τα μέτρα αυτά να έχουν μια αυτόματη διαδικασία επιβολής τους, όταν και για όσο χρονικό διάστημα, το τουρκικό κράτος συνεχίσει να συμπεριφέρεται, στην νοτιοανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.

Σημείο – κλειδί της υπόθεσης είναι η άρση, από την τουρκική εθνοσυνέλευση και γενικότερα, από την τουρκική κυβέρνηση και τις λοιπές κρατικές αρχές, του casus belli, για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, έως τα 12 μίλια, όταν η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει κάτι τέτοιο.

Δεν μπορεί η ελληνική πλευρά να βγει, από την σύνοδο κορυφής της ¨Ε.Ε.¨, χωρίς να έχει τακτοποιηθεί αυτό το φλέγον ζήτημα και να μιλήσει, για επιτυχία. Και φυσικά, δεν μπορεί να εμπλακεί, σε μια διαδικασία ¨διαλόγου¨, με την Άγκυρα, υπό το καθεστώς αυτής της τουρκικής απειλής, για κήρυξη πολέμου, εάν η κυβέρνηση της χώρας μας αποφασίσει να ασκήσει το δικαίωμα της επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων, από τα 6, έως μια απόσταση, έως τα 12 μίλια, από τις ελληνικές ηπειρωτικές και νησιωτικές ακτές.

Όταν αρθεί το casus belli, από την τουρκική κυβέρνηση, τότε, μπορεί να αρχίσει μια εποικοδομητική συζήτηση, με την Άγκυρα, κυρίως, για το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων των νησιών, που βρίσκονται, απέναντι από τις τουρκικές ακτές, στο Αιγαίο, για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, αλλά και για τα υπόλοιπα θέματα.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, είναι, τουλάχιστον, ανόητο να ξεκινήσει οποιαδήποτε διαδικασία διαλόγου και πολύ περισσότερο, οποιαδήποτε πράξη, για την αποστρατιωτικοποίηση εκείνων των νησιών του Αιγαίου, που ζητάει η Άγκυρα. 

Και φυσικά, δεν είναι αρκετή η απομάκρυνση, ή και η διάλυση της τουρκικής στρατιάς του Αιγαίου, που έχει δημιουργήσει το τουρκικό κράτος, μετά την εισβολή, στην Κύπρο. Τα μέσα και τα εργαλεία της διεξαγωγής των σύγχρονων πολέμων δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους αφελείς ενέργειες, οι οποίες, εάν πραγματοποιηθούν, θα επιτρέψουν, στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να πραγματοποιήσουν, εύκολα και ουσιαστικά, χωρίς κόπο, την κατάληψη οποιουδήποτε ελληνικού νησιού, που βρίσκεται, απέναντι, από τις μικρασιατικές ακτές.

Κάθε τι άλλο πρόκειται να είναι άνευ ουσίας.