Το ενδιαφέρον μου, για την κοινωνία μας και για τον κόσμο ολόκληρο, όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε συνεχές και αδιάπτωτο και ανάμεσα στα άλλα, αυτό εδώ το μπλογκ, το οποίο είναι συνέχεια του προηγουμένου μπλογκ, είναι ένα δείγμα αυτού του ενδιαφέροντος.
2017 - 2030 : Η οικονομική δυστοπία των ΗΠΑ και της Δύσης, μέσα από τις διαφαινόμενες εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία.
- Τάσος Αναστασόπουλος
- Εμφανίσεις: 281
(Κίνα και Ινδία, παρά την τρέχουσα ρευστότητα, που δεν είναι καθόλου αθώα και τυχαία, θα τις αφήσουν πίσω τους, εάν οι Δυτικοί δεν αντιδράσουν δυναμικά).
Ένα σοβαρό τμήμα της διεθνούς μπατιροτραπεζοκρατίας θεωρεί πως κάτι τέτοιο θα προκύψει, μέσα από τις εξελίξεις της παρούσας δεκαετίας. Και φυσικά, δεν αποκλείεται να έχει δίκιο, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις, όχι τόσο, όσον αφορά τις τρεις πρώτες θέσεις, στην παγκόσμια κατάταξη, που προβλέπει ο παραπάνω πίνακας. Οι θέσεις αυτές είναι καπαρωμένες.
Άλλωστε, ήδη, η Κίνα είναι μπροστά, από τις Η.Π.Α. και φαίνεται λογικό το ότι, σε 10 χρόνια, από σήμερα, η Ινδία θα έχει ξεπεράσει, ως προς τον όγκο του παραγόμενου ΑΕΠ, την αμερικανική υπερδύναμη.
Οι περισσότερες αντιρρήσεις βρίσκονται, στην κατάταξη των υπολοίπων 7 χωρών, με το μεγαλύτερο πρόβλημα να εντοπίζεται, στην θέση της Τουρκίας, η οποία είναι, προφανώς, υπερτιμημένη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το σενάριο αυτό αποκλείεται να πραγματοποιηθεί.
Ο πίνακας αυτός, προφανώς, στηρίζεται, στα στοιχεία του Factbook της CIA, για το παγκόσμιο ΑΕΠ, όπως αυτά είχαν διαμορφωθεί το 2017 και σήμερα είναι ανεπίκαιρα, αφού, ήδη, το Factbook έχει ενημερωθεί με τα στοιχεία, για το 2018. Αλλά δεν είναι αυτό που έχει σημασία.
Ένα άλλο προβληματικό σημείο του πίνακα, ο οποίος, προφανώς, έχει καταρτισθεί, με τα, προ της εποχής του κορωνοιού, δεδομένα, αφορά τα μεγέθη του, εν συνόλω, ΑΕΠ της κάθε χώρας, έτσι όπως αυτά προβάλλονται και προβλέπονται ότι θα καταλήξουν το 2030, αφού το, ήδη, προκύψαν, νέο φρενάρισμα της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης είναι πολύ πιθανό να συρρικνώσει, σε βάθος χρόνου, τα ΑΕΠ αυτών των χωρών, που ο πίνακας παρουσιάζει - αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο - και οι τρέχουσες εξελίξεις, στον τομέα αυτόν, πρόκειται να είναι καθοριστικές.
Εννοείται ότι αυτή η νέα απόπειρα περιορισμού του φαινόμενου της παγκοσμιοποίησης και της συναφούς συρρίκνωσης του παγκόσμιου εμπορίου, δεν αποτελεί μια τυχαία εξέλιξη. Η απόπειρα αυτή είναι, προφανώς, σκοπούμενη και έχει την αφετηρία της, στην νέα προσπάθεια των ελίτ της Δύσης να ανασχέσουν την προοιωνιζόμενη, ως φρενήρη, οικονομική μεγεθυνση των τριτοκοσμικών χωρών και να αποτρέψουν τον παραγκωνισμό των ΗΠΑ και της Δύσης, ως κυρίαρχων και κεντρικών παικτών, στην παγκόσμια σκακιέρα.
Το εγχείρημα αυτό δεν είναι εύκολο. Άλλωστε και αν, ακόμη, ο στόχος επιτευχθεί, τα αποτελέσματά του θα ανατραπούν (εκτός εάν υπάρξουν θεαματικές και φυσικά, άκρως, δραματικές εξελίξεις), σε κάποια, από τις επόμενες δεκαετίες.
Ότι η Κίνα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα των ΗΠΑ και της Δύσης, δεν είναι κάτι το νέο. Αυτό το έχουμε γράψει πολλές φορές και οι προβολές στο μέλλον, επιβεβαιώνουν την διαπίστωση αυτή, καθιστώντας το πρόβλημα, που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και γενικώς, η Δύση, δυσεπίλυτο, έως ανυπέρβλητο.
Βλέποντας τα στοιχεία, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι, με ένα ΑΕΠ, το οποίο, το 2018, έφθασε, στα 25,36 τρισ. $ (23,21 τρισ. $, το 2017), με ποσοστό ανάπτυξης 6,9%, η Κίνα κατέχει, εδώ και καιρό, τα πρωτεία, ως προς το μέγεθος του συνολικού ΑΕΠ.
Η εκτίμηση ότι, το 2030, το συνολικό κινεζικό ΑΕΠ, θα φθάσει, στα 64,20 τρισ. $, προϋποθέτει μια μέση ετήσια αύξηση, από το 2017, έως το 2030, ίση με 3,15 τρισ. $, γεγονός που παραπέμπει, σε μια μέση ετήσια ανάπτυξη, η οποία θα φθάνει και θα ξεπερνάει, κατ' έτος, το 8%.
Δεν νομίζω ότι η κινεζική οικονομία θα επιτύχει τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης, κατά την διάρκεια όλων αυτών των ετών, μέχρι το 2030. Αλλά και όσο μικρότερη και να είναι η μεγέθυνση του συνολικού ΑΕΠ της, είναι σίγουρο ότι θα αφήσει τους ανταγωνιστές της πολύ πιο πίσω, από ότι είναι σήμερα.
Το φρενάρισμα της παγκοσμιοποίησης θα έχει αρνητικές επιπτώσεις, στην κινεζική οικονομία. Το μέγεθός τους είναι το ζητούμενο. Αλλά όσο μεγάλες και αν είναι αυτές οι αρνητικές επιπτώσεις, από την περαιτέρω συρρίκνωση του παγκόσμιου εμπορίου, η κινεζική οικονομία οδηγείται, στο να γίνει άπιαστη και μόνο δραματικές και καταστροφικές εξελίξεις μπορούν να ανακόψουν αυτή την πορεία.
Και φυσικά, δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε, εάν δούμε την εμφάνιση αυτών των εξελίξεων, που θα αποτελούνται, από απίστευτες μαζικές καταστροφές.
Η άνοδος της Ινδίας, στην δεύτερη θέση, στην παγκόσμια κατάταξη, μπορεί να αποτελέσει μια έκπληξη, το 2030, αλλά η έκπληξη αυτή δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο φαίνεται. Και να μην προκύψει, μέσα στην τρέχουσα δεκαετία, θα συμβεί, το 2040, το οποίο δεν είναι πολύ μακριά, από σήμερα.
Με ένα συνολικό ΑΕΠ, το οποίο, το 2017, έφθασε, στα 9,47 τρισ. $ και με ένα φθίνον επίπεδο ετήσιας ανάπτυξης της τάξεως του 6,7%, είναι πολύ φιλόδοξη η εκτίμηση ότι, το 2030, το συνολικό ΑΕΠ της χώρας θα φθάσει, στα 46,3 τρισ. $, αφού προϋποθέτει μια ετήσια αύξηση του ΑΕΠ, στα επίπεδα του 13%. Κάτι τέτοιο, επί του παρόντος, δεν φαίνεται δυνατό.
Πάρα την εμφανή αδυναμία της Ινδίας να επιτύχει την μεγέθυνση του συνολικού ΑΕΠ της, το 2030, στα επίπεδα που προβλέπει ο πίνακας, δεν αποκλείεται, σε 10 χρόνια, οι ΗΠΑ να χάσουν την δεύτερη θέση, που κατέχουν, όντας πίσω από την Κίνα, ήδη, από το 2014. Η Ινδία έχει την δυνατότητα να τις προσπεράσει. Και αν δεν το καταφέρει, στην παρούσα δεκαετία, θα το καταφέρει - εάν δεν γυρίσει ο κόσμος ανάποδα -, στην επόμενη.
Οι ΗΠΑ, παρά τα παχειά λόγια και πάρα τις τεράστιες δυνατότητες της χώρας, ασθμαίνουν. Με ένα συνολικό ΑΕΠ, που, το 2017, έφθασε, στα 19,49 τρισ. $ και με ένα επίπεδο ανάπτυξης, στο 2,7%, η αμερικανική οικονομία, δύσκολα, θα καταφέρει να αυξήσει το συνολικό ΑΕΠ της, το 2030, στα επίπεδα των 31 τρισ. $, που προβλέπει ο πίνακας.
Για να το καταφέρει αυτό, θα πρέπει, κάθε έτος, μέχρι το 2030, να αυξάνει το ΑΕΠ, κατά 885 δισ. $. Αυτό είναι, απλώς, αδύνατο, εάν λάβουμε υπόψη μας, ότι το 2016, το αμερικανικό ΑΕΠ έφθασε, στα 19,06 τρισ. $ και το 2015 έφθασε, στα 18,77 τρισ. $.
Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, οι ΗΠΑ, οικονομικά, δεν μπορούν. Υπερέχουν, σε όλα τα άλλα, αλλά, οικονομικά, σε μεσομακροπρόθεσμο επίπεδο, βρίσκονται σε δυσχερέστατη θέση, η οποία οδηγείται στο να είναι δυσμενής και μη αναστρέψιμη.
Η αμερικανική εκδοχή του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλισμού, είναι, εδώ και καιρό, δυστοπική. Αυτό είναι που έχει σημασία.
Την ίδια δυστοπία παρουσιάζει και η Δύση ολόκληρη, όπως προκύπτει από το γεγονός ότι, στις προβλέψεις, για την κατάταξη των 10.30μμ πρώτων χωρών, με βάση το μέγεθος του συνολικού ΑΕΠ, από όλες τις άλλες χώρες του λεγόμενου δυτικού κόσμου, βρίσκονται, στις τελευταίες θέσεις, η Ιαπωνία και η Γερμανία.
Από εκεί και πέρα, όλα τα υπόλοιπα, που παρουσιάζει, ως προβλέψεις, ο πίνακας είναι, υπό συζήτηση. Ειδικά, μάλιστα, η προβλεπόμενη 5η θέση της Τουρκίας, το 2030, σηκώνει πολλή κουβέντα.
Ας δούμε τα στοιχεία :
Η Τουρκία, το 2017, με ένα συνολικό ΑΕΠ της τάξεως των 2,186 τρισ. $ και έναν ρυθμό ανάπτυξης ίσο με 7%, έχει, εδώ και δύο χρόνια, οδηγηθεί, σε συρρίκνωση. Για να μπορέσει να φθάσει, το 2030, σε ένα συνολικό ΑΕΠ της τάξεως των 9,1 τρισ. $, πρέπει σε ετήσια βάση να αυξάνει, όλα αυτά τα χρόνια, το ΑΕΠ της, κατά 530 δισ. $. Αυτό είναι, απλώς, αδύνατο.
Αναπτυξιακοί ρυθμοί, κατ' έτος, της τάξεως, άνω του 10%, δεν υπάρχουν, για την τουρκική οικονομία, στην παρούσα δεκαετία. Αυτό σημαίνει ότι, κατά πάσα πιθανότητα, η Τουρκία δεν θα είναι, στην πρώτη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης, το 2030. Αργότερα, βλέπουμε.
Η ουσία είναι ότι, εάν οι ΗΠΑ και η Δύση δεν λάβουν δραστικά μέτρα και μάλιστα γρήγορα, θα πρέπει (για να θυμηθούμε και τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καβάφη) να αποχαιρετίσουν την Αλεξάνδρεια, που χάνουν
Και μάλιστα, οριστικά...
Προσθήκη σχολίου